خبرم رسید امشب کہ نگار خواہی آمد
سر من فدای راہی کہ سوار خواہی آمد
بہ لبم رسیده جانم ، تو بیا کہ زنده مانم
پس از آں کہ من نمانم، بہ چہ کار خواہی آمد
غم و قصہ فراقت بکشد چناں کہ دانم
اگرم چو بخت روزی بہ کنار خواہی آمد
منم و دلے و آہے . ره تو دروں ایں دل
مرو ایمن اندر ایں ره کہ فگار خواہی آمد
همہ آہواں صحرا سر خود گرفتہ بر کف
بہ امید آں کہروزی بہ شکار خواہی آمد
کششے کہ عشق دارد نگذاردت بدینساں
بہ جنازه گر نیائی ، بہ مزار خواہی آمد
بہ یک آمدن ربودی، دل و دین و جان خسرو
چہ شود اگر بدیسان دو سہ بار خواہی آمد
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں