واین دفتر بی‌معنی غرق می ناب اولی

این خرقہ کہ من دارم، در دہن شراب اولی

 واین دفتر بی‌معنی، غرق می ناب اولی

چون عمر تبہ کردم، چندان کہ نگہ کردم

در کنج خراباتی، افتاده خراب اولی

چون مصلحت اندیشی، دور است ز درویشی

 ہم سینہ پر از آتش، ہم دیده پرآب اولی

من حالت زاہد را، با خلق نخواہم گفت

این قصہ اگر گویم، با چنگ و رباب اولی

تا بی سر و پا باشد، اوضاع فلک زین دست

در سر ہوس ساقی، در دست شراب اولی

از ہمچو تو دلداری، دل برنکنم آری

چون تاب کشم باری، زآن زلف بہ تاب اولی

چون پیر شدی حافظ، از میکده بیرون آی

رندی و ہوسناکی، درعہد شباب اولی